7.5.13

Live a little

Vooral sinds de Verlichting en bij uitbreiding sinds het renaissance-humanisme lijken de (exacte) wetenschappen ons denkpatroon zodanig te hebben omgevormd dat we de aarde niet meer beschouwen als onze moeder, maar als onze vrucht.

De rollen zijn fundamenteel omgekeerd. De moderne mens wil zijn omgeving kunnen beheersen, gewoon omdat hij weet dat hij dat kan. Dit uit zich niet enkel op een ziekelijke manier ten opzichte van de natuur, bijvoorbeeld door middel van exploitatie, maar ook op menselijk gebied.
We weten allemaal welke zuiveringspraktijken aan de holocaust ten grondslag lagen. De perverse, in se onmenselijke wil tot beheersing en controle heeft tot duizelingwekkende taferelen geleid. 
En niet enkel de mens’ omgeving, maar ook hijzelf moet eraan geloven. Hij geeft toe aan hoge idealen en Grote Verhalen om controle te kunnen krijgen over de werkelijkheid waarin hij leeft. Hij schaart zich blindelings achter kortzichtige ideologieën uit angst voor de verandering van zijn leefwereld. Van jongs af aan wordt de mens een bepaalde richting ingestuurd en discipline opgelegd. Er is geen ruimte voor buitensporigheid, er wordt achter de rug gepraat over mensen die buiten de lijntjes kleuren en/of zich eens hebben laten gaan.

Hier een ode aan de vrijheid, aan het kind en de volwassene die ofwel geen weet heeft van grenzen, ofwel de grenzen bij hoog en bij laag afzweert. Uiteraard is iedereen gebaat bij een zekere norm, maar de norm die ons nu wordt opgelegd is veel te eng. Live a little. Drink maar eens wat te veel, draag maar eens een te kort rokje, laat je haar eens in een extravagante snit knippen: er zal altijd een angst leven onder de mensen, achterklap zal altijd blijven bestaan, maar er is een zekere naïviteit en buitensporigheid nodig om in leven te blijven, geboeid te blijven. Wat anders dan bizarriteit geeft ons leven zin?

Daarenboven zullen er altijd dingen zijn waar we geen controle over hebben. Wie weet worden bepaalde grote theorieën binnenkort gefalsifieerd. Zal uw wereld dan instorten? Nee. U zal zich alweer aanpassen aan Moeder Aarde, zoals in den beginne, zoals het moet. En het zal u lukken ook, ook al was u eerst angstig. Laat de teugels maar eens vieren, geef oncontroleerbare situaties en mensen een kans in uw leven, doedis een danske.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten